Het Londense slowcore kwartet deathcrash haalt z’n intensiteit uit trage build-ups die klimmen naar afstraffend intense uitbarstingen en catharsis. Ze maken deel uit van de inventieve scene rond de Windmill in Brixton, waar ook groepen als Squid, Black Midi en Black Country, New Road kind aan huis zijn. Waar hun peers bekend staan om hun kleurrijke en extraverte gitaarmuziek en aanpak, weerspiegelt de verlegen energie en verstilde focus van deathcrash het traject van hun songs: stil starten en langzaam aanzwellen, om verpulverend neer te komen.

Hun EP ‘People Thought My Windows Were Stars’ uit 2021, met 45 minuten aan fluisterende gitaren en ziedende pieken, was een duidelijk statement van de groep en werd door Duyster binnengehaald als dé lockdown soundtrack van de winter. In Januari bracht deathcrash hun debuutalbum ‘Return’ uit, meteen een enorme stap voorwaarts waarbij elementen uit doom metal, folk, 90’s emo en screamo werden toegevoegd aan hun sound. Hun spoken-word-meets-post-rock-vibe leverde hen vergelijkingen op met Slint, maar neigt ook naar de meer intense kant van postrock giganten als Explosions In The Sky en Mogwai en melodische slowcore klassiekers als Codeïne en vroege Low.

Wij zijn alvast klaar om de fluwelen pletwals van deathcrash over ons heen te laten rollen. Breaking Waves!